четверг, 26 октября 2017 г.

Նահապետ Քուչակ                                                              

                                                                                               
 Նահապետ Քուչակը համարվում է հայ միջնադարյան ժողովրդական-գուսանական քնարերգության փոքրածավալ (հիմնականում քառատող) 
երգերի՝ հայրենների զգալի մասի հեղինակը: 
  

суббота, 23 сентября 2017 г.

Ճամփորդություն դեպի Թեղենիս




Երեկ չէ առաջին օրը մենք՝ 10-12-րդ դասարանցիների մի խմբով, ուղևորվեցինք դեպի Թեղենիս: Ասեմ, որ ճանապարհին շատ հետաքրքիր անցավ, որովհետև մեզ հետ էին մեր սիրելի միսս Իրինան և միսս Սիլվան: Ճանապարհին հետաքրքիր խաղեր խաղացինք, զվարճացանք և չզգացինք, թե ինչպես ժամանակը արագ անցավ. արդեն հասել էինք: Օդը շատ մաքուր էր, հիանալի էր, ամեն ինչը շատ գեղեցիկ էր: Այդ ամենով հիանալուց հետո քայլելով ուղղվեցինք դեպի 
վանքը: Վանքը ահագին հին էր, և ամեն վայրկյան կարող էր հիմնովին քանդվել: Բայց մենք որոշեցինք չարություն անել և բարձրացանք վանքի ամենավերևը: Այնտեղից տեսարանը շատ գեղեցիկ էր` սարե~րը, ձորե~րը, անտառնե~րը և այլն.....

Այնտեղ ժամանակ անցկացնելուց հետո անմիջապես ուղղվեցինք դեպի լեռը: Ահագին գնացինք, ճիշտ է, շատ էինք հոգնել, բայց շարունակում էինք գնալ: Մեկ-մեկ էլ լինում էր մոլորվում էինք, բայց հետո գտնում էինք ճիշտ ճանապարհը: Լեռը հասնելու համար պետք էր անտառներով գնալ, իսկ անտառները շատ խիտ էին ու վտանգավոր: Միսս Իրինան դեմ էր, որ մենք գնայինք անտառներով: Սակայն մենք այնքան համոզեցինք, որ նա համաձայնվեց, և մենք շարունակեցինք մեր զբոսանքը: Բայց մի քիչ տխուր էր, որ մեր մի խումբը մնացել էր և հանգստանում էր, իսկ մենք շարունակում էինք գնալ: Անտառի վերջում երևաց լեռը: Վազելով գնացինք և սկսեցին բարձրանալ: Բայց ես, միսս Իրինան և մի քանի հոգի սպասեցինք ներքևում: Մի մասը բարձրացավ և հաղթահարեց բարձունքը: Նրանց ձայները լսվում էին վերևից, այնքան երջանիկ՜ էին: Երկար ժամանակ անցավ, և, վերջապես, նրանք եկան: Բոլորս շատ ուրախացանք և հանգստացանք: Մի քիչ մնացինք այնտեղ և ուղղվեցինք դեպի ավտոբուսները: Այնպիսի տպավորություն էր, որ այս ամենը իրական չէր: Կարծես մենք ֆիլմի մեջ լինեինք: 

Եվ վերջում կասեմ, որ այս ճամբորդությունը իմ ամենալավ ճամփորդություններից մեկն էր և հնարավոր չէ մոռանալ այդ օրը: 

суббота, 16 сентября 2017 г.


Эрмитажные коты

Эрмитаж по праву занимает одно из первых мест среди музеев мира. Трудно отыскать петербуржца или гостя нашего города, который хотя бы раз в жизни не ходил по его галереям, увешанным бесценными произведениями искусства. Однако далеко не все знают, что у Эрмитажа есть еще одна достопримечательность – эрмитажные котыэрмики, как их ласково называют работники музея.


воскресенье, 19 февраля 2017 г.

Հովհաննես Թումանյան


Հովհաննես Թումանյանը ծնվել է 1869 թվականի փետրվարի 19-ին Լոռվա Դսեղ գյուղում:
1877-1879 թվականներին Թումանյանը սովորել է Դսեղի ծխական դպրոցում։ 1879-1883 սովորել է Ջալալօղլու նորաբաց երկսեռ դպրոցում: 1883 թվականից բնակվել է Թիֆլիսում: 1883-1887 թվականներին սովորել է Թիֆլիսի

Ներսիսյան դպրոցում, սակայն նյութական ծանր դրության պատճառով 1887 թվականին կիսատ թողնելով ուսումը` աշխատել է Թիֆլիսի հայ եկեղեցական դատարանում, այնուհետև Հայ Հրատարակչական միության գրասենյակում (մինչև 1893 թ.)։ 1893 թվականից աշխատակցել է «Աղբյուր», «Մուրճ», «Հասկեր», «Հորիզոն» գրական պարբերություններում:
1899 թվականին նրա նախաձեռնությամբ Թիֆլիսում ստեղծվել է «Վերնատուն» գրական խմբակը, որի անդամներն էին Ավետիք ԻսահակյանըԴերենիկ ԴեմիրճյանըԼևոն ՇանթըՂազարոս ԱղայանըՊերճ ՊռոշյանըՆիկոլ Աղբալյանը և ուրիշներ։ Որոշ ընդմիջումներով խմբակը գոյատևել է մինչև 1908 թ.:
1912 թվականին Թումանյանն ընտրվել է նորաստեղծ Հայ գրողների կովկասյան ընկերության նախագահ, իսկ 1918 թվականին՝ Հայոց հայրենակցական միությունների միության (ՀՀՄՄ) նախագահ։ Առաջին համաշխարհային պատերազմում հայ ժողովրդի կրած վնասները հաշվելու և Փարիզի հաշտության խորհրդաժողովին (1919-1920 թթ.) ներկայացնելու նպատակով ՀՀՄՄ-ն 1918 թվականին ստեղծել է Քննիչ հանձնաժողով՝ Թումանյանի գլխավորությամբ։
1912-1921 թվականներին եղել է Հայ գրողների կովկասյան միության նախագահ։ Հայաստանի խորհրդայնացումից հետո նախագահում է Հայաստանի օգնության կոմիտեն։
1921 թվականի աշնանը Թումանյանը մեկնում է Կոստանդնուպոլիս՝ հայ գաղթականների համար օգնություն գտնելու նպատակով։ Մի քանի ամիս մնալով այնտեղ` նա վերադառնում է հիվանդացած։ 1922 թվականին տարած վիրահատությունից հետո Թումանյանի ինքնազգացողությունը լավանում է, սակայն սեպտեմբերին հիվանդությունը դարձյալ իրեն զգալ է տալիս։ Թումանյանին տեղափոխում են Մոսկվայի հիվանդանոցներից մեկը, սակայն 1923 թվականի մարտի 23-ին 54 տարեկան հասակում Հովհաննես Թումանյանը վախճանվում է:

среда, 8 февраля 2017 г.

Վահան Տերյանը՝ Գրական Հայերենի հիմնադիր

1885 թվականի փետրվարի 9-ին ծնվեց հայ դասական, ժամանակակից գրական հայոց լեզվի ստեղծող, հասարակական-քաղաքական գործիչ Վահան Տերյանը: Նա ապրել է 35 տարի և այն, ինչ հասցրել որ անել, այդ տարիների ընթացքում, չի հնացել: Նա աշատ զգացմունքային և կախարդական բանաստեղծություններ ուներ և շատ թարգմանություններ, որոնք շատ արտահայտվող էին: Վահան Տերյանը իր ուժը չէր կորցրել, իր ստեղծագործությունները, որոնք մարդկանց հավատ և ուժ էին ներշնչում: Եվ իր բանաստեղծությունները շատ մարդկանց օգնում էին շատ հարցերում: Հայ բանաստեղծները կաշկանդվում էին, որ բոլոր բառերի դեպքում շեշտն ընկնում է վերջին վանկի վրա, ինչը խիստ սահմանափակում է տաղաչափության հնարավորությունները: Սակայն Տերյանը կարողացավ այդ ամենը շրջանցել և դարձավ արևելահայ շեշտական բանաստեղծության հիմնադիրը: Մինչև օրս ոչ մեկին չի հաջողվել Տերյանից առավել հղկել և կատարելագործել գրական հայոց լեզուն: Դա հասկանում էր լուսահոգի Ռաֆայել Իշխանյանը, ով իր ուսանողներին պարտադրում էր կարդալ, արտասանել Վահան Տերյանի մի քանի տասնյակ բանաստեղծություններ: Որովհետև կարդալով և անգիր արտասանելով Տերյանի ստեղծագործությունները, ուսանողները հնարավորություն  էին ստանում պրակտիկորեն տիրապետել անթերի հայերենին: